publicerad: 2015
ha
2ha
verb
hade, haft, havd haft havda, pres. har, imper. ha 1 besitta, äga; många abstrakta bet.: ha bil; ha tre barn2 som perfektbildande hjälpverb: har Erik kommit ännu?
| Finita former | |
|---|---|
| har | presens aktiv |
| has | presens passiv |
| hade | preteritum aktiv |
| hades | preteritum passiv |
| ha | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att ha | infinitiv aktiv |
| att has | infinitiv passiv |
| har/hade haft | supinum aktiv |
| har/hade hafts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| havande | |
| Perfekt particip | |
| en havd + substantiv | |
| ett haft + substantiv | |
| den/det/de havda + substantiv | |
ha för sig
1 syssla med: har du något för dig i kväll?2 felaktigt troInfinita former att ha för sig infinitiv aktiv
ha sig
• bete sig på visst (ofta konstigt) sätt: han grimaserade och hade sigOrdform(er) ha sig


