publicerad: 2015
impulsivitet
im·puls·iv·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en impulsiv
| Singular | |
|---|---|
| en impulsivitet | obestämd form |
| en impulsivitets | obestämd form genitiv |
| impulsiviteten | bestämd form |
| impulsivitetens | bestämd form genitiv |


