publicerad: 2015
impulshandling
im·puls|handl·ing
substantiv
~en ~ar impuls 2 handling 1
| Singular | |
|---|---|
| en impulshandling | obestämd form |
| en impulshandlings | obestämd form genitiv |
| impulshandlingen | bestämd form |
| impulshandlingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| impulshandlingar | obestämd form |
| impulshandlingars | obestämd form genitiv |
| impulshandlingarna | bestämd form |
| impulshandlingarnas | bestämd form genitiv |


