publicerad: 2015
impuls
im·puls
[‑pul´s]
substantiv
~en ~er 1 stöt2 ingivelse, uppslag – Alla sammansättn. med impuls- hör till impuls 2.
| Singular | |
|---|---|
| en impuls | obestämd form |
| en impuls | obestämd form genitiv |
| impulsen | bestämd form |
| impulsens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| impulser | obestämd form |
| impulsers | obestämd form genitiv |
| impulserna | bestämd form |
| impulsernas | bestämd form genitiv |


