publicerad: 2015
irritabilitet
ir·rit·abil·itet
[‑ite´t]
substantiv
~en • till irritabel
| Singular | |
|---|---|
| en irritabilitet | obestämd form |
| en irritabilitets | obestämd form genitiv |
| irritabiliteten | bestämd form |
| irritabilitetens | bestämd form genitiv |


