publicerad: 2015
karisma
kar·isma
[‑is´ma el. ‑is`ma]
substantiv
~n karismer • personlig utstrålning
| Singular | |
|---|---|
| en karisma | obestämd form |
| en karismas | obestämd form genitiv |
| karisman | bestämd form |
| karismans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| karismer | obestämd form |
| karismers | obestämd form genitiv |
| karismerna | bestämd form |
| karismernas | bestämd form genitiv |


