publicerad: 2015
konungadöme
kon·unga|döme
substantiv
~t ~n • ⟨högt.⟩ konung -döme
| Singular | |
|---|---|
| ett konungadöme | obestämd form |
| ett konungadömes | obestämd form genitiv |
| konungadömet | bestämd form |
| konungadömets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| konungadömen | obestämd form |
| konungadömens | obestämd form genitiv |
| konungadömena | bestämd form |
| konungadömenas | bestämd form genitiv |


