publicerad: 2015
kratta
1kratta
substantiv
~n krattor 1 ett redskap med järnpinnar för trädgårdsarbete2 ⟨vard.⟩ oduglig person
| Singular | |
|---|---|
| en kratta | obestämd form |
| en krattas | obestämd form genitiv |
| krattan | bestämd form |
| krattans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| krattor | obestämd form |
| krattors | obestämd form genitiv |
| krattorna | bestämd form |
| krattornas | bestämd form genitiv |
2kratta
verb
~de ~t • kratta löv
| Finita former | |
|---|---|
| krattar | presens aktiv |
| krattas | presens passiv |
| krattade | preteritum aktiv |
| krattades | preteritum passiv |
| kratta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att kratta | infinitiv aktiv |
| att krattas | infinitiv passiv |
| har/hade krattat | supinum aktiv |
| har/hade krattats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| krattande | |
| Perfekt particip | |
| en krattad + substantiv | |
| ett krattat + substantiv | |
| den/det/de krattade + substantiv | |


