publicerad: 2015
polisman
pol·is|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen polis 1 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en polisman | obestämd form |
| en polismans | obestämd form genitiv |
| polismannen | bestämd form |
| polismannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| polismän | obestämd form |
| polismäns | obestämd form genitiv |
| polismännen | bestämd form |
| polismännens | bestämd form genitiv |


