publicerad: 2015
riktig
rikt·ig
adjektiv
~t ~a • korrekt; sann, veritabel: han är en riktig charmör; på riktigt på allvar
| Positiv | |
|---|---|
| en riktig + substantiv | |
| ett riktigt + substantiv | |
| den/det/de riktiga + substantiv | |
| den riktige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de riktigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är riktigast | |
| den/det/de riktigaste + substantiv |


