publicerad: 2015
stabbig
stabb·ig
adjektiv
~t ~a 1 kort och tjock; stelbent, stapplande2 kraftig, bastant: stabbig mat
| Positiv | |
|---|---|
| en stabbig + substantiv | |
| ett stabbigt + substantiv | |
| den/det/de stabbiga + substantiv | |
| den stabbige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de stabbigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är stabbigast | |
| den/det/de stabbigaste + substantiv |


