publicerad: 2015
stenbrytning
sten|bryt·ning
substantiv
~en • till brytning 3 sten 1
| Singular | |
|---|---|
| en stenbrytning | obestämd form |
| en stenbrytnings | obestämd form genitiv |
| stenbrytningen | bestämd form |
| stenbrytningens | bestämd form genitiv |


