publicerad: 2015
uppdikta
upp|dikta
verb
~de ~t • fantisera ihop: han hade uppdiktat el. vanl. diktat upp hela historien
| Finita former | |
|---|---|
| uppdiktar | presens aktiv |
| uppdiktas | presens passiv |
| uppdiktade | preteritum aktiv |
| uppdiktades | preteritum passiv |
| uppdikta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att uppdikta | infinitiv aktiv |
| att uppdiktas | infinitiv passiv |
| har/hade uppdiktat | supinum aktiv |
| har/hade uppdiktats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| uppdiktande | |
| Perfekt particip | |
| en uppdiktad + substantiv | |
| ett uppdiktat + substantiv | |
| den/det/de uppdiktade + substantiv | |


