publicerad: 2015
urgröpning
ur|gröp·ning
substantiv
~en ~ar 1ur gröpe
| Singular | |
|---|---|
| en urgröpning | obestämd form |
| en urgröpnings | obestämd form genitiv |
| urgröpningen | bestämd form |
| urgröpningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| urgröpningar | obestämd form |
| urgröpningars | obestämd form genitiv |
| urgröpningarna | bestämd form |
| urgröpningarnas | bestämd form genitiv |


