publicerad: 2015
prioritera
pri·or·it·era
verb
~de ~t • ge försteg el. förtur åt; jfr prioritet
Finita former | |
---|---|
prioriterar | presens aktiv |
prioriteras | presens passiv |
prioriterade | preteritum aktiv |
prioriterades | preteritum passiv |
prioritera | imperativ aktiv |
Infinita former | |
att prioritera | infinitiv aktiv |
att prioriteras | infinitiv passiv |
har/hade prioriterat | supinum aktiv |
har/hade prioriterats | supinum passiv |
Presens particip | |
prioriterande | |
Perfekt particip | |
en prioriterad + substantiv | |
ett prioriterat + substantiv | |
den/det/de prioriterade + substantiv |
prioritera bort
• prioritera bort el. (sällan) bortprioritera ngt
Infinita formeratt prioritera bortinfinitiv aktivPresens participbortprioriterandePerfekt participen bortprioriterad + substantivett bortprioriterat + substantivden/det/de bortprioriterade + substantiv
prioritera ner
• ge lägre prioritet: prioritera ner el. nedprioritera ngt
Infinita formeratt prioritera nerinfinitiv aktivPresens participnerprioriterandePerfekt participen nerprioriterad + substantivett nerprioriterat + substantivden/det/de nerprioriterade + substantiv
prioritera om
• prioritera om el. omprioritera ngt
Infinita formeratt prioritera ominfinitiv aktivPresens participomprioriterandePerfekt participen omprioriterad + substantivett omprioriterat + substantivden/det/de omprioriterade + substantiv