publicerad: 2015
improvisering
im·pro·vis·er·ing
substantiv
~en ~ar improvisera
| Singular | |
|---|---|
| en improvisering | obestämd form |
| en improviserings | obestämd form genitiv |
| improviseringen | bestämd form |
| improviseringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| improviseringar | obestämd form |
| improviseringars | obestämd form genitiv |
| improviseringarna | bestämd form |
| improviseringarnas | bestämd form genitiv |


