publicerad: 2015
ordningsnummer
ordn·ings|nummer
substantiv
‑numret; pl. ~, best. pl. ‑numren • till ordning 4 nummer 1
| Singular | |
|---|---|
| ett ordningsnummer | obestämd form |
| ett ordningsnummers | obestämd form genitiv |
| ordningsnumret | bestämd form |
| ordningsnumrets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ordningsnummer | obestämd form |
| ordningsnummers | obestämd form genitiv |
| ordningsnumren | bestämd form |
| ordningsnumrens | bestämd form genitiv |


