publicerad: 2015
utredningsman
ut·red·nings|man
substantiv
~nen; pl. ‑män, best. pl. ‑männen utredning 1man 1
| Singular | |
|---|---|
| en utredningsman | obestämd form |
| en utredningsmans | obestämd form genitiv |
| utredningsmannen | bestämd form |
| utredningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| utredningsmän | obestämd form |
| utredningsmäns | obestämd form genitiv |
| utredningsmännen | bestämd form |
| utredningsmännens | bestämd form genitiv |
SAOL
Alfabetisk lista

